Czasy komputerów i elektroniki spowodowały, że tradycyjne książki odeszły nieco w cień. Nie ma w tym z jednej strony nic dziwnego, iż nowoczesne nowinki wypierają klasykę dzięki wielości audiowizualnych wynalazków. Są to z pewnością bardziej interesujące przedmioty, niż zwyczajna książka, składająca się z zadrukowanego papieru. Jak jednak zgodnie twierdzą psychologowie, żadne urządzenie nie jest w stanie zastąpić książki. Dzięki lekturom można wciąż poszerzać swoją wyobraźnię i fantazję, ćwiczyć swoją pamięć i koncentrację, a także znacznie wzbogacić swoje słownictwo. Co więcej, dzięki książkom można również rozwinąć swoje zainteresowania i hobby. Słowo pisane naprawdę potrafi być fascynujące. Trzeba jednak wystarczająco zachęcić do tego dziecko, by odkryło ciekawy świat książki i chciało następnym razem sięgnąć właśnie po nią, a nie po telefon.

Pozytywne nastawienie

Jedną z głównych ról rodziców jest właśnie pozytywne nastawienie dziecka do książek. Warto więc jak najwcześniej rozpocząć mu pokazywanie niewielkich książeczek z przeznaczeniem właśnie dla dzieci, by mogło samodzielnie wertować strony i przeglądać ich zawartość. Koniecznym jest także pokazanie swojemu maluszkowi, że również samemu czyta się książki. Jest to najbardziej naturalny wzorzec, z którego dziecko z pewnością weźmie przykład w przyszłości.

Zero przymusu i presji

Nie ma nic gorszego, jak zmuszanie dziecka do czytania książek. Efekt tego będzie całkowicie odwrotny. Nie można wymagać od swoich pociech, by czytały codziennie. Trzeba jednak pilnować, by nie zaniedbywały tej czynności i kilka razy w tygodniu sięgały po lekturę. W niektórych rodzinach sprawdza się metoda polegająca na wprowadzeniu tak zwanej pory na książkę. Wtedy często razem zasiadają przy wspólnie wybranej lekturze i czytają. Nawet jeżeli dziecko nie wykazuje specjalnego entuzjazmu tą czynnością, zdaje sobie jednak sprawę, iż musi oderwać się od innych zajęć na tą chwilę w rodzinnym gronie.

Książkowe kieszonkowe

Dobrym pomysłem na zmobilizowanie dziecka do samodzielnego wyboru lektury jest stworzenie tak zwanego książkowego kieszonkowego. Jeśli maluch będzie otrzymywał regularnie określoną kwotę, już w niedługim czasie zbierze ciekawą kolekcję książeczek z interesującej go tematyki. Można także pomyśleć nad prenumeratą ulubionego czasopisma.

Czytanie na głos

Warto własnemu dziecku czytać na głos. Nie jest to powód do wstydu, a do dumy. Jest to świetna metoda na zachęcenie swojej pociechy do samodzielnego czytania. Nawet jeżeli jest ona już nastolatkiem, warto mimochodem rozpocząć głośne czytanie, by przynajmniej pośrednio słowa docierały do dziecka.

Biblioteka

Można stworzyć własną w domowym zaciszu, można również zapisać się do miejscowej biblioteki razem z dzieckiem i pokazać mu świat książek, w którym może spędzić wiele czasu i wyciągnąć z tego niesamowitą wiedzę. Dziecko powinno również poznać bibliotekarza i od niego usłyszeć kilka słów o książkach.

Moc pochwał

Każde dziecko lubi usłyszeć pochwałę od swojego rodzica. Kiedy ukończy czytać wybraną książkę, warto powiedzieć mu, że jest się z niego dumnym. Wtedy wie, że jego działanie ma pozytywny wydźwięk, a nawet nieświadome tego zyskuje zdecydowanie więcej, niż tylko miłe słowa od dorosłej osoby.

Jedną z najczęściej wybieranych form wypowiedzi przez uczniów jest właśnie opowiadanie. Ogólnie uważa się tą formę za jedną z najłatwiejszych i najprostszych do napisania. Przede wszystkim wpływa na to możliwość samodzielnego stworzenia treści, przebiegu wydarzeń, zasygnalizowania o bardziej ważnych, czy mniej istotnych punktów całego opowiadania. Bez względu jednak na wszystko nie można zapominać, iż nawet ta forma wypowiedzi ma pewne zasady, którymi należy się kierować. Warto się z nimi zapoznać, by nie stracić dodatkowych punktów wpływających na ocenę.

Zasada nr 1 – Czas

Podczas pisania opowiadania nie można zapominać o tym, iż jego forma powinna zostać zachowana w odpowiednim czasie. Może to być czas przeszły lub teraźniejszy. Jedyna możliwość przeplatania tych czasów to np. stworzenie opowiadania w formie przeszłej z dialogami w czasie teraźniejszym. Wtedy całość wygląda ciekawiej, spełnia jednak nadal narzucone zasady poprawności tej formy wypowiedzi.

Zasada nr 2 – Osoba

Pisząc opowiadanie, w którym pragnie się opowiedzieć o własnych osobistych przeżyciach, emocjach i doznaniach, należy trzymać się pisowni w pierwszej osobie liczby pojedynczej, by podkreślić fakt, iż jest się narratorem i pierwszoplanową postacią. Jeśli tworzy się opowiadanie potrzebne do opisu np. utworu literackiego, wtedy najlepiej będzie wypowiadać się jako bohater pierwszoplanowy z wybranej opowieści.

Zasada nr 3 – Różnorodność postaci

W opowiadaniu ważne jest zainteresowanie odbiorcy treścią. By jednak do tego doszło, koniecznie należy wzbogacić tekst o kilka rożnych postaci, jednak w jednym czasie nie powinno być ich więcej niż czterech. Opowiadanie będzie bardziej interesujące i barwne, a jednocześnie nie wprowadzi się zbędnego zamieszania zbyt wieloma bohaterami.

Zasada nr 5 – Wyrażanie uczuć

By opowiadanie nie było suche, a pełne emocji, ważne jest wyrażanie w jego treści emocjonalnego nastawienia poszczególnych bohaterów, ich reakcji oraz odpowiednie podkreślenie obecnego ich stanu. W ten sposób czytelnikowi łatwiej będzie wcielić się w daną postać, zrozumieć jej nastawienie, co przeżywa oraz spróbować znaleźć wyjście z trudnej sytuacji.

Zasada nr 6 – Dialogi

Żadne opowiadanie nie będzie przyciągało uwagi czytelników w dostatecznym stopniu, jeżeli nie znajdą się w nim dialogi. Dzięki wypowiedziom bohaterów można łatwiej się z nimi utożsamiać, poznać ich od tej drugiej strony, wręcz bezpośrednio. Dialogi są zazwyczaj dodatkowo punktowane z powodu poziomu trudności, który wprowadzają podczas pisania tekstu oraz urozmaiceniu wpływającym na odbiór całości.

Zasada nr 7 – Konstrukcja tekstu

W opowiadaniu nie można zapomnieć o jego odpowiedniej formie. Należy zachować wstęp, rozwinięcie oraz zakończenie. Jeżeli natomiast zachodzi taka potrzeba, warto akcentować owe wątki w postaci kolejnych akapitów. Dzięki temu tekst będzie lepszy w odbiorze. Warto również nabrać większej czujności podczas pisania i unikać wszelkiego rodzaju powtórzeń konstrukcji zdań oraz czasowników.

Zasada nr 8 – Zakończenie

W trakcie pisania zakończenia trzeba postarać się wymyślić jak najlepsze podsumowanie całego opowiadania. Im bardziej zaskakujące, uwzględniające zwrot akcji, tym lepiej zostanie odebrane przez czytelników. Warto również zaznaczyć, czy główny bohater podjąłby się ponownie wyzwania, które stanowiło o całej przygodzie, czy być może podjąłby inną drogę.

Wielu uczniów nie toleruje takich zadań domowych, w których należy uwzględnić charakterystykę postaci. Sprawia im to problem, często z powodu szczegółów, które należy wysupłać z książki lub jej fragmentu, by domyślić się cech danego bohatera. By jednak przejść przez takie zadanie z dumnie podniesionym czołem oraz pozytywnym nastawieniem, warto skorzystać z kilku wskazówek, które znajdują się poniżej.

Przydatność fragmentów książki

Jeżeli zadaniem jest stworzenie charakterystyki postaci, która stanowi jednego z bohaterów przerabianej lektury,warto już podczas jej czytania zaznaczać sobie niewielkimi karteczkami odpowiednie fragmenty, w których został zawarty opis wyglądu, czy charakteru, a także inne pokrewne informacje. Czasem jednak jest się już po przeczytaniu książki. Można wtedy zerknąć na jej ostatnie strony. Zdarza się, że można na nich znaleźć odniesienie do konkretnych stron z ważniejszymi fragmentami, w tym z opisem postaci.

Odpowiednie przygotowanie

Zanim rozpocznie się pisanie charakterystyki postaci, ważne jest odpowiednie merytoryczne przygotowanie do tej kwestii. Warto stworzyć sobie pewien plan, w którym uwzględni się przedstawienie danej postaci, jej zewnętrzny wygląd, ale również charakter i usposobienie. Trzeba także pamiętać o ostatnim etapie takiej charakterystyki, czyli dokonaniu własnej oceny postaci. W tym celu należy przygotować sobie czystą kartkę papieru. Kolejnym etapem jest jej podzielenie na pięć części. Każda z nich powinna zawierać tytuł w postaci wymienionych wyżej punktów. Dzięki temu z pomocą wyłącznie krótkich adnotacji, słów kluczowych, będzie można stworzyć ogólny plan charakterystyki. Następnie będzie trzeba jedynie wypisane frazy przełożyć na bardziej rozbudowaną treść w formie zdań w taki sposób, by każdy fragment wypowiedzi był ze sobą sensownie powiązany. Należy także pamiętać o odpowiednim formatowaniu tekstu, czyli o akapitach.

Poprawa błędów

Osoba mająca problemy z ortografią oraz znakami interpunkcyjnymi, powinna najpierw treść swojego zadania napisać na komputerze z wykorzystaniem edytora tekstu. Ma on funkcję korekty błędów. Często niepoprawnie napisany wyraz zostaje podkreślony czerwoną linią, co wskazuje na błędną pisownię. Jednym z najpopularniejszych narzędzi tekstowych jest Word, w którym warto skorzystać z opcji Pisownia i Gramatyka. Wskazuje ona na wszystkie przypuszczalne błędy, które pojawiły się w tekście. Po naciśnięciu opcji „Zmień” następuje ich automatyczna korekta.

Dodatkowe rady

Zanim rozpocznie się drukowanie, bądź przepisywanie swojej pracy do zeszytu, należy jeszcze raz ją przeczytać. W ten sposób będzie można wykryć wiele dodatkowych błędów, o których w trakcie pisania nie miało się pojęcia, a których komputer nie odnalazł podczas automatycznego sprawdzania tekstu. By natomiast dodatkowo wzbogacić swoją charakterystykę, warto korzystać z cytatów, które podkreślą trafność tworzonego opisu, urozmaicą go i będą wiarygodnym źródłem uwierzytelniającym pisaną pracę. Należy również pamiętać o zachowaniu ładu w całej pracy, by prezentowała się schludnie i przejrzyście.

Nie zawsze można trafić na lekturę z interesującą fabułą, czy wciągającą akcją. Częściej raczej są to powieści mało interesujące, w których podczas czytania traci się wątek, bądź najczęściej w ogóle się nie czyta. Jeżeli jednak pragnie się otrzymywać pozytywne oceny i zaliczenie z danego przedmiotu, koniecznym jest przebrnięcie przez wszelkie trudy związane z lekturą. W tym celu można skorzystać z kilku sposobów, dzięki którym lektura przestanie być taka straszna.

Przygotowanie materiałów

Na samym początku należy zaopatrzyć się w kilka niezbędnych gadżetów, które ułatwią pracę nad lekturą. Oczywiście musi to być obecnie czytana książka. Warto także przygotować sobie dodatkowe fiszki, niewielkie karteczki, jak również długopis i notatnik. Jest to może tylko kilka dosyć prozaicznych przedmiotów, mogą one jednak znacznie ułatwić całą przeprawę z literaturą.

Jak zorganizować sobie wiedzę zdobytą podczas czytania lektury?

Najpierw należy przygotować sobie niewielkie karteczki, najlepiej kiedy będą one w rożnych kolorach. Warto wykorzystać je jako znaczniki ważniejszych fragmentów książki. Np. do charakterystyki bohaterów można wykorzystać kolor czerwony. W przypadku ważniejszych wydarzeń można posłużyć się karteczką zieloną itd. Następnym etapem będzie wynotowanie ważniejszym wątków w całej fabule książki. W trakcie czytania warto również rozpisać szczegółowy plan wydarzeń z odpowiednim zaznaczeniem w postaci karteczki. Wtedy łatwiej będzie odnaleźć pożądaną treść. Konieczne jest także wynotowanie czasu oraz miejsca akcji, w którym rozgrywała się powieść. Podczas przerabiania lektury często nauczyciel prosi o wskazanie fragmentów z opisem przyrody. W przypadku niektórych lektur można więc pokusić się o przygotowanie takich cytatów.

Ważniejsze fakty na temat książki

Nie wystarczy jedynie znajomość tytułu. Trzeba również wiedzieć, kto jest autorem książki. Warto także pokusić się o przygotowanie krótkiej notki na temat życia autora. Trzeba być również świadomym epoki, w której powstała książka, a także, gdzie rozgrywa się jej akcja. Być może znajdują się w niej również ważne wydarzenia historyczne, które mają swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Wtedy koniecznie trzeba zaznaczyć je karteczką w odpowiednim kolorze.

Opracowanie książki

Na rynku jest dostępnych wiele opracowań książek, które mogą stanowić świetną pomoc naukową. Wystarczy je przejrzeć, by przypomnieć sobie wszystkie umykające wątki, których nie zdążyło się zapisać. Nigdy jednak nie należy takiego opracowania traktować jako zamiennika książki. Nauczyciele doskonale zdają sobie sprawę z tego, jakich materiałów w nich nie zawarto. Będzie to więc czuły punkt każdego ucznia opierającego się wyłącznie na wiedzy z opracowań. Czasem zdarzy się także, że do przeczytania będzie kilkunastostronicowa nowela, wtedy czytanie często dłuższego opracowania jest bardziej czasochłonne.

Film zamiast książki

Nigdy nie można porównywać filmu do książki. Często niektóre wątki są pomijane, bądź rozwijane w odmienny sposób. Wtedy fabuła filmu może nie do końca powielać się z treścią książki. Nauczyciel bardzo szybko wykryje takie nieścisłości.

Nie wszyscy studenci przyjmują model nauki, w którym należy codziennie, systematycznie sięgać po podręczniki i się uczyć. Zazwyczaj jest tak, że pozostawiają całą naukę na okres zaliczeniowy, czyli dwa razy do roku stawiają się w sytuacji prawie że niemożliwej do opanowania. Wydaje się to wtedy nieprawdopodobną misją do osiągnięcia, celem tak oddalonym od realiów codziennego życia studenckiego, iż praktycznie przeszkodą nie do przeskoczenia. Jak zatem efektywnie się uczyć?

Odpowiednie nastawienie kluczem do sukcesu

Przede wszystkim należy na chwilę przystanąć w miejscu i wziąć głęboki oddech. Panika w niczym tutaj nie pomoże, jedynie zaszkodzi i wydłuży czas nauki. Warto zatem najpierw poświęcić sobie kilka minut i zebrać wszystkie rozproszone myśli.

Kolejno trzeba odpowiednio zorganizować sobie naukę. Warto podzielić ją chronologicznie, z podziałem na daty egzaminów oraz zaliczeń, które nieuchronnie zbliżają się wielkimi krokami. Konieczne jest rozpoczęcie swojej pracy od rzeczy zaległych. Tutaj przyda się nabranie kolejnego głębokiego oddechu.

Tempo nauki

By nauka nie trwałą w nieskończoność, należy wypracować sobie odpowiednie tempo. Należy uczyć się przez około 45 minut, a po tym czasie zrobić 15- minutową przerwę. Jeżeli natomiast ominie się odpoczynek w całym procesie nauki, umysł przestanie być wydajny i nastąpią kolejne problemy z pamięcią i koncentracją. Dla wielu osób upływ czasu może być stresujący. Więcej osiągnie się jednak zachowując spokojne i opanowanie podejście.

Jak opanować senność?

Jeżeli student w pewnym momencie poczuje ogarniającą go senność, powinien od razu sięgnąć po kostkę czekolady. Kawa nie jest jednak najlepszą metodą walki z uporczywą sennością. Natomiast czekolada dostarczy szybkiej dawki dodatkowej energii, dotleniając tym samym zmęczony mózg. Jeśli ten sposób zawiedzie, pozostaje jedynie położyć się spać. By zachować najlepszą sprawność swojego organizmu, w tym również umysłu, konieczne jest przespanie dziennie minimum około 6-7 godzin. Krótszy sen sprawi, że mózg nie będzie odpowiednio funkcjonował, co przełoży się na marne wyniki w nauce. Natomiast zbyt długi sen spowoduje, iż student w opałach obudzi się ospały. Nauka po nocach naprawdę mocno potrafi wyczerpać młody organizm. Nie zawsze dodatkowe wspomagacze są wtedy wskazane, ponieważ nawet one nie zastąpią zbawiennego wpływu snu. Regeneracja poprzez sen jest najlepszym sposobem na to, by kolejnego dnia wypoczętym rozpocząć nowy naukowy maraton.

Sprawy bieżące

Po odrobieniu wszystkich zaległości przychodzi kolej na aktualne sprawy. Dobrym sposobem będzie podzielenie całego materiału na kilka części. Codziennie małymi krokami należy wykonywać zlecone zadania. Mogą to być różnego rodzaju prace zaliczeniowe, projekty. Warto podzielić swoją pracę w taki sposób, by wyrobić się tydzień przed terminem. Dzięki temu wyeliminuje się zbędny stres, którego i tak jest już dużo podczas sesji egzaminacyjnej.

Prawidłowa organizacja i zdrowy styl życia

Im lepiej zorganizuje się swój czas na naukę, tym więcej pozostanie go na pozostałe sprawy, zajęcia, w tym również odpoczynek. W taki sposób można wykorzystać wolną chwilę na wynagrodzenie sobie trudów pracy. By jednak zawsze czuć się w pełni sił, warto wprowadzić do swojego jadłospisu zdrową dietę i ćwiczenia fizyczne.

W dobie rozwoju elektroniki i cyfrowego świata książki niestety odchodzą do lamusa. Coraz mniej osób czyta, co z kolei przekłada się na zmniejszenie zainteresowania literaturą młodszego pokolenia. Nie wróży to jednak nic dobrego. By temu zapobiec, rodzice powinni mocno zaangażować się w naukę czytania u swojego dziecka. I nie chodzi tutaj jedynie o samo czytanie, ale również płynność tej czynności. Dzieci na początku swojej przygody z czytaniem nie są w stanie samodzielnie podołać temu zadaniu. Muszą wyrobić w sobie nawyk, w czym największą rolę odgrywają właśnie rodzice. Jak pomóc swojemu dziecku w nauce płynnego czytania?

Nauka dokładnego czytania

Przede wszystkim należy się wsłuchać w to, jak dziecko czyta na głos. Dzięki temu będzie łatwiej rozpoznać ewentualne błędy, które popełni. Jeżeli pojawią się problemy z wymową poszczególnych słów, należy z dzieckiem przećwiczyć ich prawidłową artykulację. Warto również zachęcać swoje dziecko do tego, by dodatkowo wzbogacało zasób słów, którymi się posługuje. Za każdym razem, kiedy użyje nowego słowa, wskazana jest pochwała w kierunku swojej pociechy, która zmotywuje ją do dalszego działania.

Regularne ćwiczeniach

Drogą do sukcesu jest również systematyczność. Dlatego należy wspólnie z dzieckiem ćwiczyć czytanie najlepiej codziennie. Dzięki temu zwiększy ono swoje umiejętności w bardziej elokwentnym wypowiadaniu się, a także poprawi jego osobisty zasób słów. Co więcej, istnieje bardzo duża szansa, że nasza pociecha bardziej zainteresuje się tematyką literatury i skupi się na wybranym przez siebie gatunku literackim.

Odpowiednie otoczenie

By dziecko samo jak najczęściej sięgało po książki, warto rozmieścić je w każdym możliwym miejscu. Włożone w zakurzoną i niewidoczną półkę nie dadzą żadnych efektów. Jeżeli natomiast będą one przykuwały uwagę, dziecko z pewnością częściej po nie sięgnie i przynajmniej na początku przejrzy obrazki, zainteresuje się okładką, następnie samym tekstem i jego treścią. Zatem im więcej książek i gazet w domu, tym większa szansa, że dziecko samo przekona się do czytania. Warto również w widocznym miejscu umieścić encyklopedie i słowniki, z których dzieci będą mogły korzystać w trakcie odrabiania lekcji.

Biblioteka najlepszym przyjacielem

Warto razem z dzieckiem wybrać się również do biblioteki. Niech pozna panią bibliotekarkę i wspólnie z rodzicem wybierze dla siebie książkę. Jeżeli mama lub tata także wybiorą jakąś lekturę na własne potrzeby, maluch z pewnością to zauważy. Rodzice stanowią wzór do naśladowania. Regularnie odwiedzając biblioteczne mury da się dziecku najlepszy przykład. Z czasem samo poprosi o to, by założyć mu kartę. Wtedy będzie dumne z każdej kolejnej przeczytanej książki.

Kontrola postępów

Podczas nauki płynnego czytania, warto regularnie sprawdzać postępy dziecka w tym zakresie. Jeżeli w trakcie będzie popełniało jakieś błędy, łatwiej jest poprawić je już na samym początku, niż zmieniać utarte nawyki i przyzwyczajenia, a także nadrobić ewentualne zaległości.

Okazywanie entuzjazmu

Kiedy dziecko widzi osobiste zaangażowanie rodzica w daną czynność, samo się do niej przekonuje. Im więcej entuzjazmu i pozytywnego nastawienia, z tym większą chęcią do czytania podejdzie również samo dziecko.

Nauka tabliczki mnożenia to jeden z większych problemów, który dotyczy w równym stopniu dzieci, jak i ich rodziców. Istnieje jednak kilka prostych metod, dzięki którym nauka tego tematu nie będzie taka trudna, będzie jedynie kolejnym etapem do dalszych trudniejszych materiałów matematycznych. Jak zatem w najszybszy sposób opanować mnożenie?

Wskazówka nr 1 – Mnożenie jest wielokrotnością dodawania

Warto wytłumaczyć dziecku, że mnożenie jest jedynie szybszym sposobem na dodanie pewnego szeregu liczbowego. Najlepiej w tej kwestii zastosować zapałki. Wykonanie takiego obliczenia, jak np. 3 x 2 będzie oznaczało dodanie do siebie dwóch liczb 3, a więc 3+3.

Wskazówka nr 2 – Mnożenie to działania przemienne

W mnożeniu nie ma znaczenia, z której strony znajduje się dana liczba. Wynik nie będzie się więc od siebie różnił, jeżeli pomnoży się 2×5 oraz 5×2. Dzięki temu można uczyć się tabliczki mnożenia szybciej i ustawiać liczby w dogodniejszej dla siebie kolejności.

Wskazówka nr 3 – Mnożenie przez 0

Warto również uświadomić dziecku jedną prostą zasadę, mianowicie że mnożenie przez zero zawsze będzie równe zeru. Dzięki temu bez względu na otrzymane do pomnożenia liczby, jeżeli właśnie jedną z liczb będzie 0, dziecko od razu zgadnie ono wynik.

Wskazówka nr 4 – Mnożenie przez 1

Jeżeli mnożenie jest wielokrotnym dodawaniem, to wynik mnożenia liczby przez jeden zawsze będzie wynosić tyle, co ta druga liczba. Warto tutaj posłużyć się przykładem. Jeżeli 2×1 to jedna dwójka, wynik będzie wynosił 2.

Wskazówka nr 5 – Nie trzeba uczyć się całej tabeli

W całej tabelce znajduje się 100 różnych kombinacji. Świadomość takiej liczby obliczeń do nauczenia może przerazić każde dziecko. Dzięki zastosowaniu powyższych wskazówek będzie ono wiedziało, jak wiele z tych obliczeń odpada. Wszystko dzięki pomocy kilku prostych trików, jak mnożenie przez zero, czy 1. Dalsza nauka będzie nie tylko prostszaa, co znacznie szybsza.

Jeżeli natomiast dziecku wytłumaczy się, że z tych 64 pozostałych regułek można odjąć również te obejmujące mnożenie naprzemienne, wtedy do nauczenia pozostaje już jedynie 36 różnych kombinacji mnożenia.

Jeżeli pozostało jedynie 36 na sto, liczba ta jest diametralnie niższa od początkowej, czyli aż stu! Motywacją do dalszej nauki są kolejne triki.

Wskazówka nr 6 – Mnożenie liczb przez 2

W tym przypadku warto przypomnieć sobie wcześniejsze założenia. Mnożenie jest zwielokrotnionym dodawaniem, czyli np. 2×3 będzie wynosiło tyle, co 2+2+2, a więc wynik takiego obliczenia równa się 6. Mnożąc 2×4 otrzyma się dodawania w postaci 2+2+2+2, czyli wynik równy 8.

Skoro również mnożenie jest przemienne, to 3 x 2 równa się 6, tak samo jak 2 x 3.  Jeżeli każda liczba zostanie więc pomnożona przez 2, wtedy po prostu zostanie ona podwojona.

Wskazówka nr 7 – mnożenie przez 5

Jeżeli dziecko ma trudności z liczeniem co pięć, wtedy może skorzystać z prostszej metody. Jedna z nich jest chociażby mnożenie 3 x 5. Trzeba więc liczyć co pięć aż trzy razy. 5, 10 oraz 15. To będzie oczekiwany wynik obliczenia.

Wskazówka nr 8 – mnożenie przez 9

Mnożenie przez 9 może nastręczać pewnych trudności. Najlepiej będzie na stole położyć obie dłonie. Każdy ma 10 palców. Jeżeli pragnie się obliczyć takie mnożenie, jak 4×9, należy zawinąć pod siebie czwarty palec. Palce po lewej stronie dłoni będą dziesiątkami, czyli będą stanowić wynik 30. Palce po prawej stronie od zawiniętego palca będę pojedynczymi liczbami od 1 do 6. Wystarczy dodać dziesiątki do palców pojedynczych, by uzyskać wynik 36.